Voorbij

Voorbij

En toen opeens was het voorbij
Nog voor ik wist: je hoort bij mij!
Ik was verblind en zag toen niet
Wat ik eigenlijk achterliet

Zonder tranen, zonder spijt
Zomaar vergeten in de tijd
Hoe kon ik jou ooit laten gaan?

————-

Er was geen keuze over jou
Er was geen afscheid, zelfs geen rouw
Toch voel ik nu een groot gemis
Een deel van mij dat niet meer is

Blijft deze leegte voor altijd?
Dit verdriet, en dit verwijt?!
Dat je hier niet bij me bent
Dat ik jou niet heb gekend

Ik zie je voor me en je lacht!
“Mag ik blijven?” vraag je zacht
Nu ben je bij me, in een lied

Zonder tranen, zonder spijt
Zomaar vergeten in de tijd
Alsof je niet echt hebt bestaan
Hoe kon ik jou ooit laten gaan?

Ik zie je voor me en je lacht!
“Mag ik blijven?” vraag je zacht
Nu blijf je bij me, in een lied
Jou vergeten zal ik niet…